ကြယ္္လြန္ခါနီးျပဳျပင္ေပးပံု

ကြယ္လြန္ခါနီးျပဳျပင္ေပးပုံ

“ေသသည္”ဆုိရာတြင္ ေသဆုံး႐ုံျဖင့္ မၿပီးေသးေပ။ဘ၀သစ္၌တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံျဖစ္ရန္အတြက္    ေသရျခင္းျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ဘ၀သစ္၌ အျဖစ္လွရန္အေရးႀကီးေပသည္။ ယခုဘ၀ေသေရးထက္ပင္ အေရးႀကီး၏။ ဘ၀သစ္ေကာင္းကုိ ရရွိေသခါနီးအခ်ိန္တြင္ ကပ္၍ျပဳေသာကံမ်ားသည္ လြန္စြာအေရးပါသျဖင့္
ကြယ္လြန္ခါနီးသူ စိတ္ဓာတ္ၾကည္လင္စြာျဖင့္ အာ႐ုံေကာင္းထင္၍ ေသဆုံးႏုိင္ရန္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း၊ ေဆြေကာင္း၊ မ်ဳိးေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားကျပဳျပင္ေပးၾကရပါမည္။

 

ျပဳျဳပင္ေပးမည့္သူ (ကူညီေပးမည့္သူ)

ကြယ္လြန္ခါနီးသူအား အေကာင္းဆုံး ကူညီျခင္းသည္ ထုိသူ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရရွိရန္ႏွင့္   ျဖစ္သည္။
ေေ ေၾကာက္႐ြံထိတ္လန္႔ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း မျဖစ္မွသာ
သံေယာဇဥ္ တြယ္တာမႈကင္းမွသာ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိမည္ျဖစ္၏။
အျခားတစ္ေယာက္အား ကူညီမည့္သူသည္ ေရွးဦးစြာ မိမိကုိယ္တုိင္ ထုိတရားမ်ားကုိ
ပယ္ရွားထားရမည္။ထုိတရားမ်ားမ၀င္ေရာက္လာေအာင္ မိမိကုိယ္တုိင္ဦးစြာၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းမႈရွိေနေအာင္ေနပါ။ ၾကင္နာသည့္
အမူအရာအားေပးေထာက္ကူမည့္   အမူအရာရွိေနရန္ ႀကိဳးစားပါ။ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္
အမူအရာမ်ားကုိ ေရွာင္ႏုိင္သမွ်ေရွာင္ပါ။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူ ေျပာလုိေသာ
စကားမ်ားကို လုိလုိလားလား နားေထာင္ေပးပါ။

ျ ျဳပဳျပင္ေပးပုံ

၁။ လူမမာ၏ အနီးအပါး၌ သန္႔ရွင္းႏုိင္သမွ် သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳျပင္ေပးရမည္။

၂။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူအား တစ္သက္ပတ္လုံး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ
ေ  ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားအား အမွတ္သတိေပးရမည္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါက ရက္စဲြႏွင့္တကြ
   ထူးျခားေသာ ကုသုိလ္အမႈ (ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ) စာရင္းကုိ မွတ္သားထား၍
သတိေပးသည့္ အေနျဖင့္ ဖတ္ျပပါ။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႏွလုံးသြင္းႏုိင္ရန္
ေျေျ    ေျပာၾကားေပးပါ။

၃။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ကုိလည္း ထုိသူျမင္သာေသာေနရာတြင္ထားေပးပါ။
ႏွလုံးသြင္းႏုိင္ရန္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို သတိေပးႏႈိးေဆာ္သည့္အေနျဖင့္
ေျေ ေျပာၾကားေပးရမည္။ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးကုိ ျဖစ္ေစ၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ျဖစ္ေစ
႐ြတ္ႏုိင္လွ်င္ ျဖည္းၫွင္းစြာ ႐ြတ္ဆုိေနပါေစ၊ စိတ္ျဖင့္႐ြတ္ဆုိေနပါရန္
သတိေပးျခင္းျပဳေပးရပါမည္။

၄။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာသုံးပါးအား အၿမဲဦးထိပ္ထားရန္
အားေပးေျပာၾကားျခင္း၊ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သံဃံ သရဏံ
ဂစၧာမိ၊ ရတနာသုံးပါးကို အၿမဲမျပတ္ႏႈတ္မွျဖစ္ေစ၊ စိတ္တြင္း၌ျဖစ္ေစ၊
႐ြတ္ဆုိမိေစရန္ အားေပးတုိက္တြန္းျခင္း ျပဳေပးရပါမည္။

၅။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူအား ကုိယ္တုိင္ ကုသုိလ္ျပဳႏုိင္ရန္ ဖန္တီးေပးရပါမည္။

က။ သူနားလည္းေသာ သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္ေပးျခင္း။
ခ ။ ႏွစ္သက္နာယူလုိေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာေျပာေပးျခင္း သုိ႔မဟုတ္
တရားတိတ္ေခြမ်ား ဖြင့္ေပးျခင္း၊ ပရိတ္ေတာ္မ်ား နာၾကားရသျဖင့္
ထုိသူႏွင့္တကြ မိသားမ်ားပါ ကုသုိလ္စိတ္မ်ားေစ၏။
ဂ ။ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား ဖိတ္ၾကား၍ ဆြမ္းေကၽြးျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္း၊
တရားေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္ေစျခင္း၊ အျခားအလွဴမ်ားျပဳလုပ္ျခင္း၊
ထုိသူကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါက ထုိသူအား အသိေပး လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အတူတကြအမွ်ေ၀ျခင္း။
ဃ။ ထုိသူကုိယ္စား ဘုရားတြင္ ဘုရားစင္တြင္ ပန္း၊ ဆီမီး၊ အေမႊးနံ႔သာမ်ား
ပူေဇာ္ကပ္ေပးျခင္း၊ ဤသုိ႔ ျပဳလုပ္ေနသည္ကုိ အသိအမွတ္ေျပာၾကားေပးျခင္း၊
လွဴဒါန္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးေနပါသည္။ ပူေဇာ္ထားပါသည္။
“ၾကည္ၫုိ၀မ္းေျမာက္ပါ”ဟု ေျပာေပး သတိေပးရမည္။ သုိ႔မွသာ ထုိသူသည္
ငါေကာင္းမႈျပဳခဲ့ေပၿပီဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္လာပါမည္။
ေကာင္းေသာဂတိကုိလည္း ရရွိပါမည္။

၆။ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ဘာ၀နာပြားမ်ားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါက မိမိပြားေနက် သမထဘာ၀နာ၊
  ၀ိပႆနာဘာ၀နာတုိ႔ကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ပြားမ်ားေစရန္ ႏႈိးေဆာတုိက္တြန္းေပးရမည္။

၇။ ရဟန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအား ထုိသူအား ေမတၱာတရားပြားမ်ားေပးပါရန္
    ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ျခင္း၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔တြင္ ေမတၱာဘ၀နာ
    ပြားမ်ားသူျဖစ္လွ်င္ ထုိသူအားလည္းေကာင္း၊ မိမိကုိယ္တုိင္လည္းေကာင္း၊
   ကြယ္လြန္ခါနီးသူအား ေမတၱာတရားပြားမ်ားေပးရမည္။

၈။  စုိးရိမ္ေသာကအား ပယ္ရွားေပးျခင္း
က။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူအား ခ်စ္ခင္သူမ်ားႏွင့္ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားအား
     မစဲြလမ္းေစရန္ ကူညီေဖ်ာင္းဖ်ေပးရမည္။
ခ ။ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ မေကာင္းေသာ အမႈ အေသးအဖဲြမွစ၍ ေနာင္တ
      ပူပန္မႈမျဖစ္မိေအာင္ ကူညီေဖ်ာင္းဖ်ေပးရမည္။
ဂ ။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူ အနီးအပါးတြင္ ခ်စ္ခင္ေသာ ေဆြမ်ဳိး၊ မိတ္သဂၤဟမ်ား
      ပူေဆြးငုိေႂကြးျခင္းမျပဳေစရန္ ေျပာဆုိေပးရမည္။
ဃ။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူ၏ မ်ဳိးဆက္မ်ားမွ တြယ္တာသူမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ား၏ ငုိသံ
     (အသံ)တုိ႔ မၾကားမိေစရန္ သတိထားရမည္။
င ။   မဖြယ္ရာေသာအသံ တိရစၧာန္တုိ႔၏ အသံမ်ား မၾကားရန္ မျမင္ရန္ေစရန္ သတိထားေပးရမည္။
စ ။   ကြယ္လြန္ခါနီးသူ ေတြ႕ဆုံလုိသူ၊ မွာၾကားလုိသည္မ်ားကုိ ထုိသူ၏ ဆႏၵျပည့္ေအာင္             တတ္ႏုိင္သမွ် ျဖည့္ဆည္း ေပးရမည္။
သုိ႔မွသာ ကြယ္လြန္ခါနီးသူတုိ႔ တြယ္တာမႈ စုိးရိမ္ေသာကကင္းေ၀းစြာ
အစဲြအလမ္းမမွား စိတ္ေျဖာင့္စြာ ေသဆုံးႏုိင္ေပမည္။

မိဘေဆြမ်ဳိးသားသမီးမ်ား
မိဘေဆြမ်ဳိးသာသမီး၊ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားကလည္ကြယ္လြန္ခါနီးသူစိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ေသဆုံးႏုိင္ရန္အတြက္ အိမ္အတြင္း ေအးခ်မ္းသန္႔ရွင္းစြရွိေနေစျခင္း၊ တတ္ႏုိင္သမွ် ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ား လုပ္ေပးျခင္း၊
အထူးသျဖင့္ ဘုရား၊ ဘုရားစင္တြင္ ပန္းမ်ား၊ အေမႊးနံ႔သာမ်ားႏွင္ထုံမြမ္းေစျခင္း၊ ဆီမီးမ်ား ထြန္းထားေပးျခင္းတရားပူေဇာ္႐ြတ္ဖတ္မႈမ်ားကို နာယူႏုိင္သည္အထိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းကုိ ရက္
အသင့္အတင့္ ရွည္ၾကာစဥ္ကပင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည္။ ပူေဆြး ငုိေႂကြးမႈ မရွိေစရန္
ဆူဆူညံညံမရွိေစရန္ အထူးသတိျပဳရမည္။ မိမိခ်စ္ခင္သူတစ္ဦး ခရီးေ၀းသြားလွ်င္
ထုိသူခရီးစဥ္ႏွင့္ ခရီးဆုံးတြင္ အစစအဆင္ေျပေစရန္ တတ္အားသမွ်
လုပ္ေဆာင္ေပးသကဲ့သုိ႔ တမလြန္ဘ၀သုိ႔ သြားေရာက္ေတာ့မည့္သူအတြက္
ကုသုိလ္မ်ားႏုိင္သမွ် မ်ားမ်ားပါသြားေစရန္ ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကရမည္။
“ေသသူသည္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တစ္ဖန္ျပန္၍ မေတြ႕ရေတာ့မည္သူ” ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ထုိသူအတြက္ ေၾကာင့္ၾကစုိက္ကာ မ်ားစြာ အေလးေပးေဆာင္႐ြက္ရေပမည္။

ကြယ္လြန္ခါနီးသူ

အေရးႀကီးဆုံးမွာ ကြယ္လြန္ခါနီးေသာသူ ကုိယ္တုိင္ျဖစ္၏။
ကြယ္လြန္ခါနီးသူကလည္း ေသျခင္းတရားကုိ လက္ခံႏုိင္ရမည္။ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက
ေေ ေသဆုံးလာခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ ေသျခင္းတရားသည္ လႊဲေရွာင္၍မရ၊ လက္မခံ၍မရသည့္
သေဘာတရားျဖစ္သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ယခုဘ၀ေရာက္ရွိလာသကဲ့သုိ႔ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ယခုဘ၀မွ ထြက္သြားရမည္ကုိ သတၱိႏွင့္ သတိရွိစြာလက္ခံႏုိင္ရပါမည္။ မိမိသည္ ေသႏုိင္ေလာက္မည့္ ေရာဂါရေနၿပီ ျဖစ္သည္ဟုမွန္းမိလွ်င္ေသႏုိင္ေလာက္သည့္ အ႐ြယ္သုိ႔ ေရာက္ေနၿပီကုိ သိလွ်င္ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားအားမည္သုိ႔ဖန္တီးေစခ်င္သည္။ မိမိေသဆုံးလွ်င္
မည္သုိ႔ေဆာင္႐ြက္ေစလုိသည္မ်ားကို သင့္ေလ်ာ္သူကုိ မွာၾကားထားျခင္း
သို႔မဟုတ္ ေရးသားထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားသင့္သည္။ သုိ႔မွာသာစိတ္ေအးခ်မ္းရာရပါမည္။
ဘ၀တစ္ခုသည္ ေတြ႕ႀကံဳလာခဲ့သည့္ သံသရာတစ္ခုလုံးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက
ခရီးရွည္သြားရာ၌ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္တြင္ ခဏေတြ႕ဆုံရသကဲ့သုိ႔ ယခုဘ၀ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ သားသမီး၊ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ရျခင္းမွ်သာျဖစ္၍ တတ္ႏုိင္သမွ် သံေယာဇဥ္ျပတ္ထားရမည္။
အျခားသူမ်ားက မိမိအား ကုသုိလ္ပြားရန္ ျပဳလုပ္ေပးေနသည္မ်ားကုိ၀မ္းမနည္းရပါ။
မိမိျပဳလုပ္ခဲ့မိေသာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ အေသးအဖဲြမွအစ စိတ္တြင္ အမွတ္တရေနာင္တပူပန္မႈကုိ မျဖစ္ေစဘဲ ေမ့ေပ်ာက္ထားရမည္။ မိမိျပဳခဲ့ၿပီးေသာကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ သတိရ ဆင္ျခင္ရမည္။ ဤေကာင္းမႈမ်ားသည္ ဂတိေကာင္းကုိျဖစ္ေစၿပီး၊ ေနာင္ဘ၀ကုိ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းျဖစ္မည္ဟု
ယုံၾကည္၀မ္းေျမာက္ရမည္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ်လုပ္ေဆာင္ရမည္။ လုပ္ေဆာင္ေပးေနမႈမ်ားကိုလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရမည္။
ကုသုိလ္အာ႐ုံသုိ႔ ေရာက္ေနရန္ သတိထားရမည္။
ဘုရား၊ တရား၊ အာ႐ုံ သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာမ်ား ပြားႏုိင္ပါလွ်င္ပြားမ်ားႏုိင္ရန္လည္း စိတ္ၫႊတ္ထားသင့္ပါသည္။

ေ     ေသဆုံးျခင္းအယူအဆ

မိမိတုိ႔၏ မိဘ႐ုိးရာအရပ္ေဒသ ဘာသာ၀ါဒအားေလ်ာ္စြာ ေသဆုံးျခင္းကုိ
  အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖုံဖုံ ယူဆၾကပါသည္။ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္အရ မွားေသာ အယူအဆႀကီး
ႏႏွ  ႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏။

၁။ တည္ၿမဲအယူမွား၊ သႆတ္သတၱဒိ႒ိ

သတၱ၀ါတုိ႔၏ ၀ိညာဥ္ (အသက္ေကာင္၊ အတၱ)သည္ တည္ၿမဲသည္ဟု အယူမွားျဖစ္သည္။
သတၱ၀ါတစ္စုံတစ္ေယာက္ ေသဆုံးသြားေသာအခါ ဤဘ၀ေဟာင္းမွ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးသည္
အသုဘေကာင္အျဖစ္ ဤဘ၀တြင္က်န္ခဲ့၏။ ၀ိညာဥ္သည္ ဘ၀သစ္တစ္ခုသို႔
ကူးေျပာင္းသြားၿပီး ဘ၀သစ္၌ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆျခင္းျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္
ဘ၀ေဟာင္းခႏၶာအိမ္အသစ္လဲကာ ဘ၀သစ္၌ ေျပာင္းေ႐ႊ႕၍ျဖစ္သည္။ မျပတ္မစဲ
အသက္ေကာင္ေလး ၿမဲသည္ဟု ယူဆေသာ အယူမွားျဖစ္၏။ မပ်က္မစီးဘဲ အၿမဲတည္ေနေသာ
အတၱ၊ အသက္၊ ၀ိညာဥ္က တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ကူသြားသည္ဆုိေသာ အယူအဆျဖစ္သည္။

၂။ ျပတ္စဲအယူမွား၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိ

သတၱ၀ါတစ္စုံတစ္ေယာက္ ေသဆုံးလွ်င္ ဤဘ၀ေဟာင္းမွ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္
၀ိညာဥ္ႏွစ္ခုလုံးသည္ ဤဘ၀ေဟာင္းမွာပင္ အၿပီးအတုိင္ ခ်ဳပ္ျပတ္သြားၾကသည္။
ေေ ေနာက္ဘ၀၌ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါသည္ အသစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု
ယူဆေသာအယူျဖစ္သည္။ ဘ၀ေဟာင္းက ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာအားလုံးသည္ (အသက္ေကာင္၊အတၱႏွင့္တကြ) ဘ၀သစ္၌ လုံး၀ အဆက္အစပ္ မရွိေတာ့ပါ။သတၱ၀ါတစ္စုံတစ္ေယာက္ေသလွ်င္ ဘ၀ေဟာင္းႏွင့္ အားလုံးျပတ္၏။ တစ္ဘ၀တုံးလွ်င္တစ္ဘ၀၏ ႐ုပ္နာမ္ေတြအားလုံးျပတ္၏။ ေနာက္ထပ္ဆက္သြယ္ျခင္းမရွိဟူေသာအယူျဖစ္သည္။
ထုိအယူမွားႀကီးႏွစ္မ်ဳိးအျပင္ ဘ၀ေဟာင္း ခ်ဳပ္ျပတ္ရာ ဘ၀သစ္မကူးမၾကားကာလ အခ်ိန္အတြင္း ေခတၱဘ၀တစ္ခုရွိေသးသည္ဟူေသာ အယူအဆျဖစ္သည္။ ဤအယူကုိ အခ်ဳိ႕ေသာ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ပင္ လက္ခံၾက၏။

ၾကားခံဘ၀အယူမွား အႏၲရာဘ၀ဒိ႒ိ

လူသည္ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ ေရာက္ထုိက္ေသာ ဘ၀သို႔ေရာက္ရန္ အေျခအေန
မေပးေသးလွ်င္ ေသသူ၏ အသက္ ၀ိညာဥ္သည္ သရဲ၊ တေစၧအျဖစ္ႏွင့္ သင္းခ်ဳိင္းတြင္
ေေ ေတာထဲတြင္ လွည့္လည္သြားလာေနရသည္။ သူ႔အိမ္၊ သူ႔ပစၥည္းဥစၥာ၊ သူ႔မိသားစု
စသည္အနီးအနား သြားလာေနၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကုိယ္ထင္ျပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ
အသံေပးသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေသသူ၏ ၀ိညာဥ္သည္ (၇)ရက္အတြင္းတြင္
သူေရာက္ထုိက္ေသာ ဘ၀ကုိ မေရာက္ေသးဘဲ သူရဲ၊ တေစၧ၀ိညာဥ္ ဘ၀ႏွင့္
သြားလာေနၾကရသည္ဟု ယူဆစဲြလမ္းၾကပါသည္။ ေသသူ၏ ၀ိညာဥ္ကုိ ရည္စူးၿပီး ရက္လည္
ဆြမ္းသြတ္ျခင္း၊ သပိတ္သြတ္ျခင္းစေသာ ဒါနေကာင္းမႈမ်ားျပဳ၍
အမွ်အတန္းေ၀မွသာလွ်င္ ထုိ၀ိညာဥ္ကေလး ကၽြတ္လြတ္ၿပီး သူေရာက္ထုိက္ေသာ
ဘ၀သုိ႔ ေရာက္သြားသည္ဟု ယူဆၾကျခင္းျဖစ္၏။

ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္အရ ဘ၀သစ္ျဖစ္ပုံ

ဗုဒၶအဘိဓမၼာသေဘာအရ သတၱ၀ါတစ္စုံတစ္ဦး ေသဆုံးေသာအခါတြင္ ႐ုပ္ႏွင့္
စိတ္နာမ္ပါ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းပ်က္စီးသြား၏။ ယခု ဘ၀တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ
စဲြလမ္းတပ္မက္မႈႏွင့္ ကံစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္
အက်ဳိးတရားအေနျဖင့္ ႐ုပ္သစ္စိတ္သစ္၊ ဘ၀သစ္ျဖစ္ပါသည္။ ဘ၀ေဟာင္း႐ုပ္၊
စိတ္နာမ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၍ ဘ၀သစ္ျဖစ္ျခင္းသည္ စကၠန္႔မွ်မၾကာေသာ
အခ်ိန္အတြင္းတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
ေရွးဘ၀ေသစိတ္ခ်ဳပ္ပ်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေနာက္ဘ၀၏အစ
ပဋိသေႏၶစိတ္ခ်က္ခ်င္းျဖစ္၏။ ေနာင္ဘ၀ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းကုိ ပဲ့တင္သံ၊ မွန္
စသည္ ဥပမာအားျဖင့္ ေဖၚျပၾကပါသည္။

ပဲ့တင္ဥပမာ
ေေ  ေတာေတာင္၊ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားအတြင္း၌ ေအာ္ဟစ္ေသာအသံသည္ ေတာင္နံရံ၊
လႈိဏ္နံရံမ်ားႏွင့္ ထိခုိက္ေသာအခါ ပဲ့တင္သံမ်ားကုိျပန္ၾကားရ၏။
ထုိပဲ့တင္သံသည္ မူလေအာ္ေသာ လူ၏ အသံလည္းမဟုတ္။ လူ႔အသံႏွင့္ ကင္း၍
အလုိအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အသံလည္းမဟုတ္ေပ။ မူလအသံေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ပဲ့တင္သံကဲ့သို႔ ယခုဘ၀မွ ကံစေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀သစ္၌
ပဋိသေႏၶေနရ၊ ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ မူလေအာ္ေသာအသံသည္ ယခုဘ၀မွ ကံစေသာ
အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ တူသည္။ ပဲ့တင္သံသည္ ေနာင္ဘ၀သစ္၌ ပဋိသေႏၶေနရျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ တူသည္။

မွန္ဥပမာ ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၌ လူတစ္ေယာက္သြားရပ္လုိက္ေသာအခါ ထုိလူ၏ အရိပ္သည္
မွန္ထဲ၌ သြားထင္ေလသည္။ မွန္ထဲ၌ ထင္ေသာအရိပ္သည္ ရပ္ေနေသာ လူလည္းမဟုတ္ေပ၊
ထုိလူႏွင့္ကင္း၍လည္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ရပ္ေနေသာလူေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
အရိပ္ကဲ့သုိ႔ ယခုဘ၀မွ ကံ စေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀သစ္၌
ပဋိသေႏၶေနရ၊ ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ မွန္ေရွ႕၌ ရပ္ေနေသာသူသည္ ယခုဘ၀မွ ကံ
စေသာ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ တူေပသည္။ မွန္ထဲ၌ရွိေသာ အရိပ္သည္ ေနာက္ဘ၀သစ္၌
ပဋိသေႏၶေနရ ျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ တူေပသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေရွးကံေကာင္းလွ်င္ ယခုဘ၀႐ုပ္နာမ္ေကာင္း၏။ ေရွးကံညံ့လွ်င္
ယခုဘ၀ ႐ုပ္နာမ္ညံ့၏။ ဤ ဘ၀၌ အေကာင္းအဆုိး အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေတြ႕ရသည္မွာ
ေ ေရွးဘ၀က ျပဳလုပ္ေသာ ကံ၊ ဤဘ၀ဉာဏ္၊ ၀ီရိယတုိ႔ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။

ေေ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ ပထမဆုံးျဖစ္ေသာ ႐ုပ္၊ စိတ္နာမ္တုိ႔ကုိ “ပဋိသႏၶိ”
ျ ျမန္မာလုိ “ပဋိသေႏၶ တည္ေနျခင္း”ဟု ေခၚသည္။ ထုိ ပဋိသေႏၶ၊ ႐ုပ္၊
စိတ္နာမ္မ်ားသည္ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ ကံအမ်ဳိးမ်ဳိးလုိက္၍ ဥပပါတ္
ပဋိသေႏၶ၊ သံေသဒဇပဋိသေႏၶ၊ အ႑ဇ ပဋိသေႏၶ၊ ဇလာဗုဇ ပဋိသေႏၶဟု ေလးမ်ဳိးရွိ၏။

၁။ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶ
ခႏၶာကုိယ္အထင္အရွားျဖစ္ေသာ ပဋိသေႏၶျဖစ္၏။ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ ငရဲသား၊ ၿပိတၱာ၊
အသူရကာယ္တုိ႔သည္ ဥပပါတ္ပဋိသေႏၶျဖစ္၍ မိခင္၀မ္းတြင္း၌ ေအာင္းဖြယ္မလုိ၊
ပဋိသေႏၶ ႐ုပ္၊ စိတ္နာမ္မ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူတုိ႔ေနရမည့္ဗိမာန္၊ ေတာ၊ ေတာင္၊ ျမစ္၊ သမုဒၵရာ၊ ကမ္း စေသာ အရပ္မ်ား၌ သူတုိ႔၏နဂုိအ႐ြယ္အတုိင္း အထင္အရွားျဖစ္၏။

၂။ သံေသဒဇပဋိသေႏၶ
ၿငိတြယ္၍ျဖစ္ေလာက္ေသာအရပ္၌ ကပ္ၿငိတြယ္၍ျဖစ္ရေသာ ပဋိသေႏၶျဖစ္၏။
အလြန္ေသးငယ္ေသာ အ႐ြယ္မွစ၍ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာရ၏။ ပိုး၊ေလာက္စေသာ
သတၱ၀ါမ်ား မစင္ပုပ္၊ ငါးပုပ္စေသာ အရာ၀တၳဳမ်ားတြင္ ၿငိတြယ္၍ ျဖစ္ၾကရ၏။

၃။ အ႑ဇပဋိသေႏၶ
အမိ၀မ္းတြင္း၀ယ္ ဥခြံ၌ ျဖစ္ရေသာ ၾကက္၊ ငွက္ စေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္
အ႑ဇပဋိသေႏၶေနရေသာ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္၏။

၄။ ဇလာဗုဇပဋိသေႏၶ
အမိ၀မ္းတြင္းသားအိမ္၌ ျဖစ္ၾကရေသာ လူ၊ ျမင္း၊ ကၽြဲ၊ ႏြား စေသာ
သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ဇလာဗုဇ ပဋိသေႏၶ ေနရေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သည္။ ဘုမၼစုိး၊
႐ုကၡစုိး ဟုေခၚေသာ ေအာက္နတ္တုိ႔တြင္ အခ်ဳိ႕နတ္မ်ားသည္ ဇလာဗုဇပဋိသေႏၶေနၾကရ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဘိဓမၼာတရားေတာ္အရ သတၱ၀ါတစ္ဦးေသဆုံးလွ်င္ ဆုံးခ်င္းေနာင္ဘ၀  အသစ္ တစ္ခု စကၠန္႔မဆုိင္းဘဲ မိမိ၏ ကံအားေလ်ာ္စြာပဋိသေႏၶတည္ျဖစ္ၾကရသည္။

ေေ  ေသသူတုိ႔အေပၚအယူအဆ

လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသဆုံးၿပီးေသာအခါ အခ်ဳိ႕သူတုိ႔သည္ ေသသူ၏
သင္းခ်ဳိင္းေျမပုံေပၚမွ ေျမႀကီးခဲကေလး တစ္လုံးျဖစ္ေစ၊ ေျမပုံအနီးမွ
ေျမႀကီးခဲကေလး တစ္လုံးျဖစ္ေစ၊ ေျမပုံအနီးမွ သစ္ကုိင္းကေလး
တစ္ကုိင္းျဖစ္ေစ၊ ပန္းေခြ၊ ပန္းျခင္းမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကုိျဖစ္ေစယူ၍
အိမ္တြင္ထားၾကသည္။ အခ်ဳိ႕သည္ ေသသူ၏ ဓာတ္ပုံကုိ တစ္ေနရာရာတြင္ထား၍ ထမင္း၊
ဟင္း၊ မုန္႔ပဲသေရစာ စသည္မ်ား တင္ထားၾကသည္။ ယင္းကုိ (၇)ရက္အထိ
လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ေသသူ၏ ၀ိညာဥ္သည္ ခဲလုံး၊ သစ္ကုိင္း၊ ပန္း၊ ဓာတ္ပုံတြင္
ရွိေနသည့္ သေဘာသက္ေရာက္ပါသည္။

အခ်ဳိ႕မွာ ဆြမ္းေကၽြး၊ သပိတ္သြတ္၊ သရဏဂုံတင္ေသာအခါတြင္ အေလာင္းနားသြား၍
ျဖစ္ေစ၊ အေခါင္းကုိပုတ္၍ျဖစ္ေစ၊ တရားနာ ဖိတ္ၾကသည္။ ယင္းသည္ ေသသူ၏
၀ိညာဥ္သည္ အေလာင္းထဲတြင္ အေလာင္းနားတြင္ရွိေနေသးသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္
ျဖစ္ေနပါသည္။

အခ်ဳိ႕မွာ ေသသူ၏ ၀ိညာဥ္(၇)ရက္အတြင္း အိမ္အတြင္း ၀င္ထြက္သြားလာႏုိင္ရန္
တံခါးေပါက္မ်ားဖြင့္ထားျခင္း အေပါက္ခ်န္ထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးၾကသည္။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကြယ္လြန္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ထုိသူေရာက္ထုိက္ေသာ
ဘ၀တြင္ ပဋိသေႏၶ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ႐ုပ္နာမ္အသစ္ႏွင့္ ဘ၀သစ္ျဖစ္ၿပီးေန၍
အေလာင္းထဲတြင္ျဖစ္ေစ၊ အေလာင္းနားတြင္ျဖစ္ေစ အိမ္နားတြင္ျဖစ္ေစ၊
သင္းခ်ဳိင္းစသည္တုိ႔၌ ထုိသူလုံး၀မရွိေတာ့ေပ။

သုိ႔ေသာ္ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္း၊ တေစၧ သရဲဆုိေသာ ၿပိတၱာဘ၀တြင္
ဘ၀သစ္ျဖစ္ၿပီး၊ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တရင္း အနီးအနားတြင္
ရွိေကာင္းရွိေနဦးမည္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ တရားနာဖိတ္လွ်င္ ေကာင္းပါသည္။ ေသသူ၏
ဓာတ္ပုံအနီးတြင္ အစားအစာတင္ထားျခင္း၊ ပန္းအုိးထုိး၊ မီးထြန္းသည္မ်ားသည္
ေေ ေသသူ၏ ၀ိညာဥ္ရွိေနေသးသည္ဆုိေသာ အယူအဆမဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္စဥ္ရွိ
ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ အမွတ္ျပဳ၍လည္းေကာင္း၊
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးစိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အသက္ရွင္စဥ္တြင္ျပဳသည့္
၀တၱရားအတုိင္း ျပဳလုပ္ေပးျခင္းသည္ ေကာင္းပါသည္။ ထုိသုိ႔ မဟုတ္ပါဘဲ
၀ိညာဥ္သည္ တည္ၿမဲလ်က္ရွိသည္။ သို႔မဟုတ္ (၇)ရက္အတြင္း ၀ိညာဥ္ရွိေနေသးသည္ဟု
ယူဆလွ်င္ သႆတဒိ႒ိႏွင့္ အႏၲရာဘ၀ဒိ႒ိမ်ားျဖစ္သြားႏုိင္ပါ၍
သတိထားလုပ္ေဆာင္ၾကရပါမည္။

သရဏဂုံတင္ျခင္း၊ ဆြမ္းေကၽြးသပိတ္သြတ္ျခင္း

လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသဆုံးၿပီးေသာအခါ ေယဘူယ်အားျဖင့္
သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္ျခင္းကုိ ေသဆုံးၿပီးစအခ်ိန္တြင္ (နံနက္ပုိင္းတြင္)
ျျ ျပဳလုပ္၏။ သရဏဂုံတင္ျခင္းကုိ အသုဘ ခ်ခါနီး (ခ်မည့္ေန႔)တြင္ ျပဳလုပ္၏။
ဆြမ္းေကၽြးသပိတ္သြတ္ျခင္း သုိ႔မဟုတ္ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးျခင္းကို ေသဆုံးၿပီး
(၇)ရက္ျပည့္သည့္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိ၏။ ထုိသုိ႔ျပဳလုပ္သည့္အခါတုိင္းတြင္
ေေ ေအာက္ပါတုိ႔ပါ၀င္ပါသည္။

၁။ ၾသကာသျဖင့္ ကန္႔ေတာ့ျခင္း
၂။ သရဏဂုံႏွင့္ သီလေတာင္းျခင္း
၃။ သရဏဂုံေဆာက္တည္ျခင္း
၄။ သီလခံယူျခင္း
၅။ ကြယ္လြန္သူအား ရည္စူး၍ လွဴဖြယ္၀တၳဳလွဴဒါန္းျခင္း
၆။ ကြယ္လြန္သူ၊ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ကြယ္လြန္သူအား အမွဴးထား၍ ကုသိုလ္တုိ႔ကုိ
အမွ်ေ၀ျခင္း။

ဤအဆင့္ဆင့္တုိ႔သည္ ကြယ္လြန္သူအား ရည္မွန္း၍ အလွဴရွင္မ်ားျပဳလုပ္ၾကသည့္
သရဏဂုံတည္ျခင္း ကုသုိလ္ သီလကုသုိလ္၊ ဒါနကုသုိလ္ အမွ်ေ၀ျခင္း
ကုသုိလ္တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။ အားလုံးသည္ အလွဴရွင္တုိ႔၏ ကုသုိလ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။
ကြယ္လြန္သူသည္ ဤကုသုိလ္မ်ားကုိ သာဓုေခၚႏုိင္မွာသာလွ်င္
ဤကုသုိလ္အဖုိ႔တုိ႔ကုိ ရရွိႏုိင္၏။

သရဏဂုံတင္ျခင္း

သရဏဂုံသည္ “ရတနာသုံးပါးကုိ ယုံၾကည္ဆည္းကပ္ေသာစိတ္” ျဖစ္သည္။ စိတ္
(နာမ္)မရွိေတာ့ေသာ လူေသအေလာင္းကုိ သရဏဂုံတင္ေပး၍မရပါ။ သုိ႔ေသာ္
လူေသအေလာင္းကုိ သရဏဂုံတင္သည္ဟု အခ်ဳိ႕ထင္မွတ္ျခင္းသည္ မ်က္ျမင္ၾကည့္၍
တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူသည့္ သေဘာျဖစ္၏။ အမွန္မွာ
က်န္ရစ္သူေဆြမ်ဳိးမ်ားက သရဏဂုံေဆာက္တည္၍ ဒါန၊ သီလ
အစရွိေသာကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ကြယ္လြန္သူ၏ ခ်မ္းသာေရးအတြက္
ကြယ္လြန္သူအား အမွဴးထား၍ အမွ်ေ၀ျခင္း၊ ကုသုိလ္ေပးေ၀ျခင္းသာျဖစ္သည္။

ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္ျခင္း

ေ ေသဆုံး၍(၇)ရက္ေျမာက္တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ဆြမ္းေကၽြးလွဴဒါန္းမႈကုိ
သပိတ္သြတ္ျခင္း၊ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးျခင္း၊ ရက္လည္ျခင္းဟု ေခၚဆုိေလ့ရွိသည္။
ဤသုိ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းကုိ အခ်ဳိ႕သူတုိ႔သည္ ေသဆုံးသူ၏ ၀ိညာဥ္သည္ (၇)ရက္အတြင္း
သူေရာက္ရွိမည့္ေနရာသုိ႔ မေရာက္ေသးဘဲ ထုိ ၀ိညာဥ္ကၽြတ္လြတ္ေစရန္ အမွတ္ျဖင့္
ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အမွန္တြင္ အကယ္၍ ေသသူသည္ ၿပိတၱာဘ၀တြင္၊ ႐ုပ္၊ စိတ္နာမ္
အသစ္ျဖစ္ၿပီး ဘ၀သစ္မ်ားရေနပါက ေသသူကုိရည္စူး၍၊ ျပဳလုပ္ေသာ
ဆြမ္းသြတ္ကုသုိလ္ကုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုအႏုေမာဒနာေခၚႏုိင္ၿပီး၊
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ား ရပါေစဟူေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဆြမ္းသြတ္ၾကရပါသည္။

ဤသုိ႔ ကုသုိလ္အမႈမ်ားျပဳလုပ္ အမွ်ေ၀ျခင္းကုိ ရက္လည္ေအာင္ ဆိုင္းငံ့မေနဘဲ၊
ေေ ေသဆုံးသည့္ေန႔မွစ၍ ေန႔စဥ္၊ တတ္အားသေ႐ြ႕ ကုသိုလ္အမႈမ်ားျပဳ၍
အမွ်ေ၀ႏုိင္လွ်င္ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ထုိသုိ႔လွဴဒါန္းရာ၌ ဆြမ္းသာမက၊
သကၤန္း၊ ေရ စသည္တုိ႔ပါ၀င္လွ်င္ ေကာင္းပါသည္။

အမွ်ေ၀ျခင္း

ကြယ္လြန္သူေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိ ရည္မွန္းလ်က္ လွဴဒါန္းအမွ်ေ၀ရာ၌ ေသသူသည္
ငရဲက်ေရာက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္အမိ၀မ္း၌ ျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
အလြန္ေ၀းေသာ ေတာ၊ ေတာင္၊ ျမစ္၊ သမုဒၵရာကမ္း၌ ၿပိတၱာျဖစ္ေနေသာ္လည္းေကာင္း၊
လူ႔အမိ၀မ္း၌ျဖစ္ရေသာ္လည္းေကာင္း၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ရေသာ္လည္းေကာင္း၊
ဤလွဴဒါန္းေသာ ကုသုိလ္ကုိ ထုိသူတုိ႔ မသိႏုိင္ၾက၊ သိႏုိင္ေသာ္လည္း
ထုိသူတုိ႔တြင္ အက်ဳိးထူး မရၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ လွဴဒါန္းသူေဆြမ်ဳိးမ်ား၏
ဒါနကုသုိလ္ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ကြယ္လြန္သူသည္ မိမိအိမ္႐ြာ၊ ၿမိဳ႕အနီးအပါး၊ အႀကိဳအၾကား၌ သြားလာလ်က္
စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ၿပိတၱာမ်ဳိး (အစိမ္း၊ တေစၧ၊ သရဲ)ျဖစ္ေနလွ်င္၊
က်န္ရစ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားက ဆြမ္း၊ သကၤန္းစသည္တုိ႔ကုိ လွဴဒါန္း၍ ဤအလွဴသည္
သြားေလသူ (အမိ၊ အဖ၊ ေဆြမ်ဳိး)အတြက္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။ သြားေလသူ
မည္သူမည္၀ါသည္ ခ်မ္းသာပါေစသတည္း၊ ထုိကုသိုလ္ကုိ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚပါ၊
အညီအမွ် ကုသုိလ္ရေအာင္ အမွ်ယူပါ အမွ်ေ၀ပါ၏ဟု ေျပာဆုိ၍ အမွ်ေ၀ေသာအခါ
ထုိၿပိတၱာမ်ား ေတြ႕ျမင္ ၾကားသိလွ်င္ သာဓုေခၚလွ်င္ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အထည္၊
ေသာက္သုံးေရတုိ႔ကုိ နတ္သမီး၊ နတ္သားမ်ားကဲ့သုိ႔ ရႏုိင္ၾကသည္။ မိမိအတြက္
လွဴဒါန္းေနေသာ္လည္း မျမင္၊ မၾကားရသျဖင့္ သာဓုမေခၚႏုိင္လွ်င္ မရၾကေပ။
သို႔ရာတြင္ ထုိကုသိုလ္တုိ႔ကုိ အလြန္ေ၀းေသာ ေရွးေရွးဘ၀က ၿပိတၱာျဖစ္ၾကေသာ
ေဆြမ်ဳိးေဟာင္းမ်ားလည္း သာဓုေခၚႏုိင္လွ်င္ ရခြင့္ရွိပါသည္။

ေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းအမွ်ေ၀ၾကရာ၌ မိမိကုိယ္တုိင္
သီလေဆာက္တည္လွ်က္ သီလရွိသူအား လွဴဒါန္း၍ အမွ်ေ၀ေပးမွသာလွ်င္
အက်ဳိးမ်ားပါသည္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တြင္ အဇာတသတ္မင္းေတြ႕ရွိေသာ
ၿပိတၱာသည္ သမီးျဖစ္သူက ရည္မွန္း၍ ကုသုိလ္ျပဳ အမွ်ေ၀ေသာ္လည္း သီလမရွိသူအား
လွဴဒါန္းေသာေၾကာင့္ “ဒုသီလႀကီး စားသြားသည္၊ မိမိမရပါ၊ သီလရွိသူအား
လွဴဒါန္းေပးပါ”ဟု ေျပာၾကားသျဖင့္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ
သံဃာေတာ္တုိ႔အား လွဴဒါန္းၿပီး ရည္ၫႊန္းအမွ်ေ၀ေပးသည့္ အခါမွ ရရွိၿပီး
လြန္စြာျပည့္စုံသည့္ နတ္ျဖစ္သြားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလရွိသူကုိ
ေ႐ြးခ်ယ္လွဴဒါန္းရန္ လြန္စြာအေရးႀကီးပါသည္။ သီလရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ
မေ႐ြးခ်ယ္တတ္လွ်င္လည္းေကာင္း၊ ေ႐ြးခ်ယ္ရမည္ကုိ အားနာလွ်င္လည္းေကာင္း၊
“သံဃာ”အားရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းပါသည္ဟု ရည္႐ြယ္လွဴဒါန္း အမွ်ေ၀သင့္ပါသည္။
ရဟန္းတစ္ပါးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း “သံဃာအားလွဴပါ၏”ဟု သံဃာကုိ ရည္စူး၍ လွဴလွ်င္
သံဃိကဒါန ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္
ေ ေဆြမ်ဳိးမိဘစသည္တုိ႔ ေသဆုံးေသာအခါ အလွဴဒါနစေသာေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားျပဳလုပ္၍ အမွ်ေ၀ျခင္းကုိ မလႊဲမေသြ လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္။သားသမီးက်င့္၀တ္ငါးပါးတြင္ “လွဴမွ်ေ၀၍”ဟူေသာ ၀တၱရားတစ္ပါးပါရွိ၏။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသဆုံးလွ်င္ ထုိသူ၏ လားရာဂတိကုိ အတိအက်ေျပာ၍ မရေပ။
မွန္းဆ႐ုံသာ မွန္းဆႏုိင္ပါသည္။ ခ်စ္ၾကည္ၫုိေသာစိတ္ျဖင့္
ၿပိတၱာျဖစ္ေနသည္ဆုိသည္ကုိ လက္မခံခ်င္၊ လက္မခံႏုိင္ေသာ္လည္း၊
အကယ္၍ျဖစ္ေနပါက ရည္မွန္းလွဴဒါန္း၍ အမွ်မေ၀မိပါလွ်င္ ထုိသူတုိ႔လြန္စြာ
နစ္နာေလမည္။ သာသနာပုိင္ ဆရာေတာ္ဘုန္းႀကီးမ်ား၊ ေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းအမမ်ား
ကြယ္လြန္၍ တေစၧျဖစ္သည့္ သာဓကမ်ားရွိခဲ့သည္ကုိ သတိျပဳၾကရပါမည္။
ေေ ေသဆုံးခါနီးစဲြလမ္းမႈ ေရွးဘ၀မွ အကုသုိလ္မ်ား၊ ငယ္႐ြယ္စဥ္အခါကမသိမုိက္မဲမႈေၾကာင့္ ျပဳခဲ့ေသာ အကုသုိလ္မ်ားလည္းရွိခဲ့တတ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ငရဲမွစ၍ အားလုံးေသာဘုံတုိ႔တြင္ သက္ဆုိင္ရာ အစားအစာ အာဟာရမ်ားရွိၾက
သုံးေဆာင္ႏုိင္ၾက၏။ ၿပိတၱာတုိ႔သည္ လူတုိ႔ကေကာင္းမႈျပဳ၍လွဴဒါန္းအမွ်ေ၀ေပးမွသာလွ်င္ စားသုံးရၾကပါသည္။ ၿပိတၱာတုိ႔တြင္ (အထူးသျဖင့္ေ၀မာနိက ၿပိတၱာတုိ႔တြင္) နတ္၏နား၊ နတ္၏မ်က္ေစ့၊
နတ္၏၀ိညာဥ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ၾကားႏုိင္၊ ျမင္ႏုိင္၊ သိႏုိင္ၾကသည္ျဖစ္၍ ရည္စူးေသာအလွဴဒါနကုသုိလ္မ်ားကုိ သာဓု ေခၚႏုိင္ၾကပါသည္။

အကယ္၍ ၿပိတၱာျဖစ္သြားသူသည္ အ၀တ္အထည္မရွိ၊ ေရတစ္ေပါက္၊ အစားတစ္လုပ္မွ်
မစားရဘဲေနရလွ်င္ မိမိလွဴဒါန္းအမွ်ေ၀သည္ကုိ ရလုိက္ပါက စားရ ေသာက္ရ ၀တ္ရ
ခ်မ္းသာရမည္ျဖစ္၍ လြန္စြာအက်ဳိးမ်ားပါမည္။ ထုိေသဆုံးသူ အမွ်မရႏုိင္ေသာ
ဘ၀တြင္ေရာက္ရွိေနပါကလည္း ေဆြေဟာင္းမ်ဳိးေဟာင္း ၿပိတၱာမ်ားရႏုိင္ပါသျဖင့္၊
ထုိၿပိတၱာမ်ား၏ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိျဖစ္ေစပါသည္။ ဘ၀သံသရာသည္
ရွည္လ်ားလွေသာေၾကာင့္ မိမိ၌ေဆြမ်ဳိးေဟာင္း ၿပိတၱာမ်ားမရွိဟုမထင္ထားအပ္ပါ။
အမွ်ေ၀သည္ကုိငံ့လင့္ေနေသာ မိမိ၏ေဆြေဟာင္းမ်ဳိးေဟာင္း
ၿပိတၱာမ်ားလည္းရွိေနႏုိင္ပါသည္။

က်မ္းဂန္အရ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးတြင္ ေရွးမွ
ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့၏။ မင္းႀကီးအား လွဴဒါန္းအမွ်ေ၀ရန္
သတိေပးၾက၍ ထုိၿပိတၱာတုိ႔အား ရည္ၫႊန္း၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္တုိ႔အား
ႀကီးစြာေသာဒါနကုိျပဳ၏။ မင္းႀကီးသည္ အလွဴေရစက္ကုိေပး၍ “ဤအလွဴသည္ ငါ၏
ေဆြမ်ဳိးေဟာင္းၿပိတၱာတုိ႔အား ရေစသတည္း”ဟု ရည္ၫႊန္းသည့္ခဏတြင္
ၿပိတၱာတုိ႔အား ၾကာပန္းတုိ႔ျဖင့္ေကာင္းစြာ ဖုံးလႊမ္းေသာေရကန္တုိ႔ျဖစ္ေပၚ၍
ထုိၿပိတၱာတုိ႔သည္ ထုိေရကန္တုိ႔၌ ေရခ်ဳိး၊ ေရေသာက္ရ၏။ ၎တုိ႔ ပူေလာင္ျခင္း၊
ပင္ပန္းျခင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္းတုိ႔ ၿငိမ္းကုန္၍ ေ႐ႊအဆင္းႏွင့္တူေသာ
အဆင္းရွိကုန္၏။ မင္းႀကီးသည္ ယာဂုစေသာ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ကုိ ေပးလွဴသည့္ခဏ၌
နတ္၌ျဖစ္ေသာ ယာဂုခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ျဖစ္ကုန္၏။ အ၀တ္ပုဆုိး၊
အိပ္ရာေနရာတုိ႔ကုိေပးလွဴ၍ ရည္ၫႊန္းျပန္လွ်င္ ထုိၿပိတၱာတုိ႔အားနတ္၌ျဖစ္ေသာ အ၀တ္ပုဆုိးျပာသာဒ္ အခင္းအ႐ုံ၊ အိပ္ယာစေသာတန္ဆာတုိ႔ျဖစ္ကုန္၏။ ဘုရားရွင္သည္ ထုိျဖစ္ေပၚလာတုိင္းေသာ အျခင္းအရာကုိမင္းႀကီးျမင္ေအာင္ျပေတာ္မူမင္းႀကီးသည္ထုိသည္တုိ႔ကုိ  ျမင္ရသျဖင့္လြန္စြာ၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူ၏။

အကယ္၍ မိမိလွဴဒါန္းမွ်ေ၀မႈသည္ ေဆြမ်ဳိးမေတာ္ေသာ ၿပိတၱာမ်ား ရရွိပါကလည္း
ထုိသူမ်ား၏ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲငတ္မြတ္
ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားအား ကယ္တင္ရာေရာက္ပါသည္။

အမွ်ေ၀ရာ၌ ၾကားၾကားသမွ် သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔အား အမွ်ေပးေ၀ပါေသာေၾကာင့္
တရားနာပရိတ္သတ္ႏွင့္တကြ ၾကားသိ သာဓုေခၚေသာသူတုိင္း
ပတၱာႏုေမာဒနာကုသိုလ္ရၾကပါသည္။ အကယ္၍ ကြယ္လြန္သူသည္ နတ္ျဖစ္၍ ၾကားႏုိင္၊
သိႏုိင္လွ်င္ ပတၱာႏုေမာဒနာ ကုသိုလ္ကုိရပါမည္။ ထုိကုသုိလ္သည္
ၿပိတၱာမ်ားကဲ့သုိ႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ခ်က္ခ်င္း မျဖစ္ေသာ္လည္း
ပထမေဇာကုသိုလ္ေၾကာင့္ ရရွိထားၿပီးေသာ နတ္စည္းစိမ္ကို
အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစပါမည္။ အျခားကုသုိလ္ေဇာမ်ားကလည္း ေနာက္ေနာင္ဘ၀မ်ားအတြက္
အေထာက္အပံ့ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေစပါမည္။

မည္သူ႔ထံမွ် မေရာက္ပါကလည္း အလွဴရွင္မ်ား၏ ေကာင္းမႈကုသိုလ္သာ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလွဴရွင္မ်ားအဖုိ႔ အကုသိုလ္မ်ားရွိမိ၍ ေနာက္ေနာင္၌
တိရစၧာန္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ရလွ်င္ပင္ တိရစၧာန္ဘ၀တြင္ မြန္ျမတ္ေသာ အစားအေသာက္၊
အသုံးအေဆာင္တုိ႔ကုိ ရႏုိင္သည္။ လူ၊ နတ္ျဖစ္လွ်င္ ထူးေသာ
လူနတ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားရပါမည္ျဖစ္၍ ကြယ္လြန္သူတုိ႔အား
ရည္မွန္းလွဴဒါန္းေသာ ကုသုိလ္သည္ အက်ဳိးမဲ့ မျဖစ္ပါ။ ထုိအလွဴကုိ လွဴရန္
အလြန္ပင္သင့္ေတာ္သည္ဟု ဇာဏုေႆာဏိသုတ္၌ ျမတ္စြာဘုရား
ႁမြက္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သူ၏ အက်ဳိး၊
ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၏အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိး၊ မိမိအက်ဳိးအတြက္
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသဆုံးလွ်င္ လွဴဒါန္းအမွ်ေ၀မႈကုိျပဳလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ရေပမည္။
အခါအားေလ်ာ္စြာလည္း လွဴဒါန္း အမွ်ေ၀မႈကုိ ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ရေပမည္။
ကုသုိလ္အမႈ ျပဳတုိင္းလည္း ရည္မွန္းအမွ်ေ၀ၾကရေပမည္။

နိဂုံး

လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ေနရမည့္ အသက္၊ ေသဆုံးရမည့္ေရာဂါ၊ ေသရမည့္အခ်ိန္၊
အေလာင္းခႏၶာစြန္႔ပစ္ရာေနရာ၊ လားေရာက္ရမည့္ဂတိ၊ ဤငါးမ်ဳိးကုိ ႀကိဳ၍
မသိႏုိင္ၾကပါဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ေ ေကာင္းေသာဂတိေရာက္ရန္အတြက္ မက်န္းမာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
အျခားအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ျဖည္းျဖည္းသက္ေသရေတာ့မည့္သူမ်ားအားတစ္ပါးသူတုိ႔က အာ႐ုံေကာင္းထင္ရန္၀ုိင္း၀န္းျပဳျပင္ေပးႏုိင္ၾကပါသည္။ မိမိသည္ ထုိအခြင့္အေရးရမည္ဟုမေျပာႏုိင္ပါ။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ေၾကာင့္အခ်ိန္အခါမေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြး၊ ေသဆုံးႏုိင္ပါသည္။  ေသဆုံးၿပီးေနာက္လည္း မိမိတုိ႔အတြက္ရည္စူးလွဴဒါန္းမႈမ်ားကုိ မိမိတုိ႔ရရွိရန္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခအလြန္
နည္းပါးပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ ေသျခင္းေကာင္းေသာဘ၀၊
လားေကာင္းေသာ ဂတိ တုိ႔ကုိရရန္ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုံး ေကာင္းေအာင္
ျျဳ ျဳပဳျပင္ပ်ဳိးေထာင္ထားရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မေသမီတြင္ပင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာစေသာ
ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္မ်ား တတ္ႏုိင္သမွ် ဆည္းပူးထားျခင္း၊ စိတ္ေကာင္းထား၍
အာ႐ုံေကာင္းရရန္အတြက္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တစ္ပါးပါးကုိလည္းေကာင္း၊ နေမာတႆ
စသည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ စသည္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊
မိမိႏွစ္သက္ရာ တရားေတာ္တစ္ခုခုကုိ အၿမဲတေစ အာ႐ုံျပဳမိရန္ေလ့က်င့္ထားရပါမည္။

ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္အရ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဘုံဘ၀ႏွင့္ ဒုကၡခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္းသည့္
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုိ႔ ေရာက္ရန္အတြက္ ကံလမ္း၊ စ်ာန္လမ္း၊ ဉာဏ္လမ္းဟူ၍
လမ္းသုံးသြယ္ ရွိပါသည္။ ကံလမ္းသည္ ဒါနျပဳျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္း
ကုသုိလ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤကုသုိလ္ကံမ်ားသည္ လူ႔ျပည္ႏွင့္ နတ္ျပည္(၆)ထပ္သုိေရာက္ရန္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ စ်ာန္လမ္းသည္ သမထဘာ၀နာကုိ
စ်ာန္သမာဓိရသည္အထိ ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကုသုိလ္တုိ႔သည္
ျ ျဗဟၼာဘုံ (၂၀)သုိ႔ ေရာက္ေစပါသည္။ ဤလမ္းႏွစ္မ်ဳိးလုံးသည္ေကာင္းမႈအရွိန္ကုန္ေသာအခါ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ ျပန္၍ က်ေရာက္ႏုိင္ပါသည္။
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါ။ (၃၁)ဘုံတြင္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ျပန္၍
က်င္လည္ၾကရပါသည္။ ဤကံလမ္းႏွင့္ စ်ာန္လမ္းတုိ႔သည္ သာသနာပအခါတြင္လည္း
က်င့္ႀကံႏုိင္ၾကေသာ အက်င့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဉာဏ္လမ္းသည္ ၀ိပႆနာတရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ိပႆႆသ  နာဉာဏ္စဥ္
အဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္လာေသာအခါ မိမိတုိ႔၏ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ
အပါယ္တံခါးပိတ္သည့္ ေသာတာပန္အျဖစ္မွ ရဟႏၲာအထိျဖစ္ႏုိင္ၿပီး နိဗၺာန္ကုိ
မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါသည္။ ေသာတာပန္ျဖစ္ပါက အလြန္ဆုံး(၇)ဘ၀သာ သံသရာ၌
က်င္လည္ရပါမည္။ ရဟႏၲာျဖစ္ပါက ေလာကသံသရာမွ အၿပီးတုိင္လြတ္ေျမာက္သြားပါမည္။ ဤ ၀ိပႆႆႆ~သနာအက်င့္ေကာင္း ဉာဏ္လမ္းသည္ သာသနာထြန္းရာအရပ္သာသနာထြန္းရာ ကာလတြင္သာ က်င့္ႀကံႏုိင္ၾကပါသည္။

ဤလမ္းသုံးသြယ္ကုိ က်င့္ႀကံႏုိင္ရန္ လူ႔ဘ၀တြင္သာလွ်င္ အခြင့္အလမ္းမ်ားျပားပါသည္။ ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔တြင္ လူ႔ဘ၀သည္သာ အေကာင္းမြန္ဆုံး၊ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အျပဳႏုိင္ဆုံး ေနရာျဖစ္သည္။ နတ္ဘုံ၊ ငရဲဘုံႏွင့္
တိရစၧာန္ဘုံတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစင္စစ္၊ ဆင္းရဲစင္စစ္ႏွင့္ဆင္းရဲမ်ားျပားေသာေၾကာင့္ ဒါန၊ သီလ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတုိ႔ျပဳခြင့္ကုိရရွိရန္ မလြယ္ကူေပ။ သူေတာ္ေကာင္း ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင္ေတြ႕ဆုံႏုိင္ခြင့္လည္း နည္းပါးပါသည္။ လူ႔ဘုံသည္၊ နတ္ဘုံကဲ့သုိ႔ခ်မ္းသာအတိ ခံစားရသည္လည္းမဟုတ္။ ငရဲဘုံကဲ့သုိ႔လည္း ဆင္းရဲအတိခံစားရသည္လည္းမဟုတ္ေပ။ တိရစၧာန္ဘုံကဲ့သုိ႔လည္း ဆင္းရဲမႈမ်ားျပားလွသည္
မဟုတ္ေပ။ ခ်မ္းသာမႈမ်ားျပားေသာ ဘုံျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာမႈကုိ မွီ၍ ဒါန၊ သီလ၊
ဘာ၀နာစေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ ဆင္းရဲ ဒုကၡႏွင့္
မကင္းေသာေၾကာင့္ ထုိဆင္းရဲကုိမွီ၍ပင္ ဘုရား၊ တရား၊သံဃာရတနာသုံးပါး၌ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားျဖစ္ပြားရသည္။ ထုိဆင္းရဲတုိ႔ကပင္ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ရန္ အေထာက္အကူျပဳပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔ဘုံလူ႔ေလာကသည္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတုိ႔ကုိ
ရရွိႏုိင္ေသာေနရာျဖစ္သည္။ နတ္တုိ႔၏ ခ်မ္းသာ စည္းစိမ္တန္ခုိးေတဇာတုိ႔သည္
မ်ားေသာအားျဖင့္ လူ႔ျပည္လူ႔ေလာကမွ ကုသိုလ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ထုိစည္းစိမ္တုိ႔ကုိ နတ္ျပည္မွ ဖန္တီး၍မရေပ။ ရွိၿပီးစည္းစိမ္
တန္ခုိးမွ်ကုိပင္ တုိးပြားသစ္လြင္လာရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းငွာ မလြယ္ကူေပ။
လူ႔ဘုံလူ႔ေလာကသည္သာ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၏ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိရေစသေသာ
ကုသိုလ္မ်ား၊ ေန႔ညမေ႐ြး လုပ္ေဆာင္ႏုိင္၍ မိမိတုိ႔၏ ကုသိုလ္အားေလ်ာ္စြာ
နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္သုိ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး ကူးေျပာင္းႏုိင္ၾကပါသည္။
ယခုအခ်ိန္သည္ သာသနာတြင္းအခါျဖစ္၍ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတုိင္ေအာင္ ရရွိႏုိင္ရန္
၀ိပႆနာတရားမ်ားလည္း ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါသည္။ ယခုတစ္ဘ၀၊
ဂတိေကာင္းရန္အတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ၊ တစ္သံသရာလုံး ဘ၀ေကာင္းရန္အတြက္၊ သံသရာမွ
လြတ္ေျမာက္ရန္တုိ႔အတြက္ ရည္မွန္း၍ မိမိအလုိရွိရာအတုိင္း
ကုသိုလ္တရားမ်ားကုိ ပြားမ်ားအားထုတ္၍ “ေသျခင္းေကာင္းေသာဘ၀၊
လားရာေကာင္းေသာ ဂတိ”ကုိ ရရွိႏုိင္ၾကပါေစ။ စာေရးသူသည္လည္း
ေေ ေသျခင္းေကာင္းေသာဘ၀၊ လားရားေကာင္းေသာ ဂတိ ကုိ ရႏုိင္ၿပီး သံသရာမွ
အျမန္လြတ္ေျမာက္ရပါလုိ၏ဟု ဆႏၵျပဳကာ ဤစာအုပ္အား နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

website ထဲမွ ကူူယူထားသည္ကို၀န္ခံပါသည္။ မူရင္းေရးေသာသူကို  credit ေပးပါသည္။

ကံငါးပါးမွ တပါးညိမည္ကိုစိုး၍ မည္သည္႕စာကို မွ တုိက္ရိုက္မကူးယူပါဟု ၀န္ခံပါသည္။

ပိုစ္တင္ခ်ိန္ 15.1.15 (11: 45 am)

sweety january