တေဆာင္းကုန္လို႕ တေႏြေရာက္ေတာ႕မည္။ တေႏြေရာက္ပီးတမိုးေျပာင္းလိမ္႕မည္။ တမိုးျပီးေတာ႕ တေဆာင္းသစ္ျပန္အံုးမည္။ ရာသီစက္၀န္းကလည္းးပံုမွန္လည္ပတ္ေနသည္။
တေျဖေျဖး အသက္ေတြလဲရလာပါျပီ။ ကို္ယ္ကိုတိုင္အသက္ၾကီးလာတာကိုသိပ္မခံစားရေပမဲ႕ ကို႕ေအာက္ကေလးေတြ ၾကီးလာေနတာကိုျမင္ေနရေတာ႕သိသိၾကီးနဲ႕ညာလို႕မရပါ။
ဘယ္၀က္ဆိုဒ္ၾကည္႕ၾကည္႕ ဘာစာေတြဖတ္ဖတ္ လိုရင္းတိုရွင္းေရးတဲ႕စာမ်ားကိုသာ ပိုၾကိဳက္လာပါသည္။
အခ်စ္၊ ၀တၱဴ ကဗ်ာ ေတြလည္းဖတ္ခ်င္စိတ္လည္းမရွိလာေတာ႕ပါ။
လူတို္င္းမွာ ရွိေနတဲ႕ အတၱကိုျမင္တတ္လာပီ။
ပညာခန္းျပေရးထားေသာစာမ်ားကို တရားစာမွလြဲ၍ မဖတ္ခ်င္ေတာ႕ပါ။
အမုန္းေတြရွိေနတာကို လူသိမွာစိုးလို႕ စကားလံုးလွလွမ်ားလွည္႕ပတ္သံုးကာ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ေနသူမ်ားကိုလည္း လက္မခံခ်င္ေတာ႕ပါ။
ကိုယ္ကိုတိုင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို တျခားမွာမရွာပဲ ကိုယ္တိုင္သာရွာတတ္လာေနပါျပီ။
အခ်ိန္ေလးတစ္ခုေတာ႕လိုခ်င္ေနပါသည္။
ဘ၀ရဲ႕ လက္က်ံအခ်ိန္မ်ားကို စာတိုေလးေတြေရးခ်င္သည္။ တရားလည္းထိုင္ခ်င္ေနပီ ။ ဒါေပမဲ႕လတ္တေလာမွာေနာက္ေၾကာင္းမေအးေသးပါ။
အားလံုးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္။ အားလံုးအေပၚလည္း တာ၀န္ေက်ခ်င္သည္။ ဘာကိုမွရွင္းျပခ်င္သူမဟုတ္ပါ။
အားနာတတ္သည္။ အနစ္နာခံတတ္သည္။ ဒါေပမဲ႕ အတၱနည္းနည္းက်န္ေသးသည္ဟု ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ထင္ပါသည္။ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ၾကိဳးစားရအံုးမည္။
ပိုစ္ေရးခ်ိန္-- 2:09 pm
13.1.2015
No comments:
Post a Comment