 |
| Add caption |
ဒီေန႕ဆရာၾကီးေမာင္သာရရဲ႕စာေလးမႏၱေလး ေဂဇက္မွာဖတ္မိေတာ႕ ေတြးစရာ ေရးစရာေလးေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ပထမဆံုး ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ျပန္ေမးမိပါတယ္....ကဲကုိယ္ကိုတိုင္ေကာ အသက္ၾကီးရင္ဘယ္သြားမွာလဲ။ အိမ္မွာပဲသားသမီးေတြနဲ႕တူတူေနမွာလား.....ရိပ္သာကိုပဲသြားေနမွာလား....ဘယ္လိုၾကိဳတင္စဥ္းစားထားလဲအစရွိသျဖင္႕ေပါ႕
ေတြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။
က်န္ခဲ႕တဲ႕ ေလးလေလာက္က အမ်ိဳးသားရဲ႕ဘက္ကအဘၾကီးတေယာက္ အသက္က ၈၀
ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါျပီ။ သားသမီးေတြထားခဲ႕ျပီး
ငယ္စဥ္တံုးကေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳျပီး အိမ္ကထြက္သြားေတာ႕
အသက္ၾကီးလာခ်ိန္မွာက်န္ခဲ႕တဲ႕သားသမီးေတြကလည္းသံေယာဇဥ္ျပတ္ကာ ၾကည္႕
ရႈေစာင္႕ေရွာက္လိုစိ္တ္မရွိပဲ ရန္ကုန္ကသဘာ၀တရားရိပ္သာကိုပို႕ေပးခဲ႕ရပါတယ္။
အဘၾကီးမွာ မသြားခ်င္ေပမဲ႕လည္းၾကည္႕ရႈေစာင္႕ေရွာက္မဲ႕သူမရွိျပန္ေတာ႕
မသြားခ်င္ေပမဲ႕လည္းသြားခဲ႕ရပါတယ္။
သံလွ်င္သဘာ၀တရားရိပ္သာကိုေရာက္ဖူးသူတုိင္းသိၾကမွာပါ။
ဘိုးဘြားေတြကလည္းမ်ားလိုက္တာမေျပာပါႏွင္႕၊အလႈရွင္ေတြလည္းေန႕စဥ္လိုအပ္ေနသလို၊
ဘိုးဘြားေတြကလည္းေန႕စဥ္၀င္လာမဆဲတသဲသဲဆိုပါေတာ႕၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕
စိတ္္ဓါတ္ႏဲ႕လုပ္ရပ္ကိုမ ခ်ီးက်ဴးပဲမေနႏိုင္ပါ။
သာမန္လူမ်ားမလုပ္ႏိုင္တဲ႕အလုပ္ေတြကို ပါရမီရွိသူမ်ားသာလုပ္ႏုိင္စြမ္းပါတယ္။
သစ္တပင္ေကာင္းငွက္တစ္ေသာင္းနားဆိုေပမဲ႕သစ္တပင္ေကာင္းေနတာေတာင္ ငွက္တစ္ေသာင္း ကိုနားေစလိုတဲ႕စိတ္ရွိမွ၊ စိတ္ရွိတာေတာင္ နားႏိုင္မဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြျပည္႕စံုပါမွပါ။
ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ ရွိရွိသမွ်လူအားလံုးဟာ ကိုယ္႕အထြာေလးန႕ဲကိုယ္သြားေနၾကရတာပါ။
အင္အားၾကီးႏိုင္ငံေတြေလာက္ ဖက္စလတီမျပည္႕စံုေပမဲ႕ ကၽြန္မတို႕ျမန္မာေတြ
ေစတနာသဒၵါတရား နဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံမွ မယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။ လက္ေတြဘ၀ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္အလုပ္လုပ္ရင္း၊ ကိုယ္ကိုတိုင္ အသက္ၾကီးလာမဲ႕အခ်ိန္ကုိမွန္းရင္း၊ ျပင္ဆင္စရာရွိ တာေတြျပင္ဆင္ထားသင္႕ေနပါျပီဟုေတြးရင္းနဲ႕ပဲ စာေလးကိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါေတာ႕တယ္။
ပုိစ္တင္ခ်ိန္။ ။ 1:30 (pm)
3.2.15
